Lodewijk II van Nassau-Weilburg

1565 - 1627  (62 jaar)

• Naam	Lodewijk II van Nassau-Weilburg
  Geboren	9 aug 1565	Weilburg, Duitsland
  Geslacht	Mannelijk
  Recordnummer	MH:I5583
  _UPD	18 DEC 2016 22:15:52 GMT+1
  Overleden	8 nov 1627	Saarbrücken, Duitsland
  Persoon-ID	I5583	Van Kleef
  Laatst gewijzigd op	24 dec 2019

  
  

  Vader	Albrecht van Nassau-Weilburg,   geb. 26 dec 1537, Weilburg, Duitsland ,   ovl. 11 nov 1593, Ottweiler, Duitsland  (Leeftijd 55 jaar)
  Moeder	Anna van Nassau-Dillenburg,   geb. 21 sep 1541, Nassau, Duitsland ,   ovl. 12 feb 1616, Weilburg, Duitsland  (Leeftijd 74 jaar)
  Recordnummer	MH:F1527
  _UID	585056b6322be1e69bed20cf307af971
  Gezins-ID	F1527	Gezinsblad  |  Familiekaart

  
  

  Gezin	Anne Maria van Hessen Kassel,   geb. 27 jan 1567, Kassel, Duitsland ,   ovl. 21 nov 1626, Neunkirchen, Duitsland  (Leeftijd 59 jaar)
  Getrouwd	1589
  Recordnummer	MH:F1526
  _UID	585055f2322be1e69bed20cf307af971
  Kinderen	1. Willem Lodewijk van Nassau-Saarbrücken,   geb. 18 dec 1590, Ottweiler, Duitsland ,   ovl. 22 aug 1640, Duitsland  (Leeftijd 49 jaar)
  Laatst gewijzigd op	24 dec 2019
  Gezins-ID	F1526	Gezinsblad  |  Familiekaart

  
  

• Aantekeningen

  Lodewijk II regeerde van 1593 tot zijn dood als graaf over verschillende Nassause vorstendommen. Lodewijk II stamde uit de Walramse linie van het Huis Nassau. Hij  kreeg een gedegen opleiding en leerde Frans, Latijn en Theologie. Ter afsluiting van zijn opvoeding maakte Lodewijk een, onder Duitse vorsten gebruikelijke, reis langs Genève, Lyon en Parijs. Na zijn terugkeer in Duitsland reisde Lodewijk langs de hoven van Marburg en Kassel. In Kassel leerde hij Anna Maria, de oudste dochter van landgraaf Willem IV van Hessen-Kassel, kennen. Zowel Willem IV als zijn broer Lodewijk IV van Hessen-Marburg stonden positief tegenover een huwelijk en op 4 juni 1589 trouwden Lodewijk en Anna Maria in Rotenburg an der Fulda. In 1593 overleed graaf Albrecht. Lodewijk en zijn twee broers verdeelden de inkomsten van zijn gebieden vervolgens onder elkaar, hoewel de regering gezamenlijk bleef. Als oudste broer koos Lodewijk voor het beheer over alle gebieden aan de linkerzijde van de Rijn met Ottweiler als hoofdplaats. Willem lootte de gebieden rond Weilburg, zodat het deel rond Gleiberg aan Johan Casimir viel. Ondanks de deling wist Lodewijk II in korte tijd zijn gebieden enorm uit te breidden. In 1594 sloten Lodewijk II en zijn broers een erfverdrag met hun oom Filips III van Nassau-Saarbrücken, waarin ze afspraken dat zij Filips' gebieden na zijn dood gezamenlijk zouden besturen. Drie jaar later overleed Willem. Lodewijk II en Johan Casimir erfden zijn gebieden en zetten een gezamenlijk bestuur op. In maart 1602 stierven Filips III en Johan Casimir, beide zonder een mannelijke opvolger na te laten. Nadat in 1605 ook graaf Johan Lodewijk van Nassau-Wiesbaden kinderloos was overleden erfde Lodewijk II alle territoria van de Walramse linie van het Huis Nassau. Lodewijk vestigde zijn regeringszetel in het kasteel van Saarbrücken, dat hij door Heinrich Kempter von Vic tot een modern Renaissance-paleis liet verbouwen. Ook de kastelen van Idstein en Kirchheim liet hij uitbreiden.[2] Ondanks zijn relatief grote machtsbasis streefde Lodewijk II naar vriendschappelijke relaties met zijn buurlanden. In 1603 sloot hij het verdrag van Limbach met hertog Johan I van Palts-Zweibrücken, waarin ze een aantal langdurige grensconflicten bijlegden. In 1621 sloot Lodewijk een vergelijkbaar verdrag met het Hertogdom Lotharingen. Tijdens de Gulik-Kleefse Successieoorlog (1609-1614) en de Dertigjarige Oorlog (1618-1648) bleef Lodewijk II neutraal. Desondanks kregen de inwoners van zijn landen na 1620 te maken met inkwartieringen. Op kerkelijk gebied bleef Lodewijk een overtuigd lutheraan. In de vernieuwde kerkordening die hij in 1617 vaststelde verplichtte hij zijn onderdanen tot de orthodox lutherse Confessio Augustana invariata en de formula concordiae. Tegelijkertijd tolereerde hij de al bestaande gereformeerde gemeenschappen in het graafschap Saarwerden. Bovendien stimuleerde hij de immigratie van hugenoten uit de Argonne om de economie van zijn landen te bevorderen. Naast de vestiging van hugenoten stimuleerde Lodewijk II de economie door ijzersmelterijen te stichtten bij Schiffweiler, Wiebelskirchen en Sinnerthal. Om de rivier de Saar bevaarbaar te houden sloot hij in 1614 een verdrag met hertog Hendrik II van Lotharingen en aartsbisschop Lothar van Trier. Lodewijk II stimuleerde het onderwijs en in 1604 bevorderde hij de Latijnse school van Sint-Arnal in Saarbrücken tot gymnasium. In vergelijking met Lotharingen en het Keurvorstendom trier was het onderwijs van goede kwaliteit, maar het haalde niet het niveau van het hertogdom Zweibrücken. Na zijn dood werd Lodewijk opgevolgd door zijn vier overlevende zonen. Ondanks de voortdurende Dertigjarige Oorlog besloten zijn de erfenis onder elkaar te verdelen. Willem Lodewijk werd graaf van Nassau-Saarbrücken, Johan kreeg Nassau-Idstein, Ernst Casimir kreeg Weilburg en Nassau-Kirchberg viel aan Otto.